Wioska Hoi San

Gdy po kilku dniach znamy już każdą twarz i każdy kamień w Muang Ngoi, a leżenie w hamaku zaczyna nudzić, za namową Grahama wyruszamy odwiedzić okoliczne wioski. Dostać się do nich można pieszo lub rowerem. Mieszkańcy wiosek za niewielką opłatą zapraszają do siebie na nocleg czy posiłek. Pakujemy więc najpotrzebniejsze rzeczy, resztę zostawiając w Muang Ngoi i ruszamy przed siebie. Droga prowadzi wzdłuż pól. Mijamy jaskinię, przekraczamy dwukrotnie rzekę…

IMG_2873

IMG_2884

Jeszcze chwila marszu i docieramy do Hoi San.

IMG_2915

IMG_2929

Gospodarz pierwszego napotkanego domu zaprasza nas do siebie i częstuje lokalnym mocnym trunkiem Lao lao. Udaje nam się też  zamówić posiłek  w postaci ryżu i zieleniny. Syn pana domu przychodzi pochwalić się swoją gitarą, którą dekoruje naklejkami z taśmy. Po chwili wraz z Pawłem urządzają dla mnie koncert.

IMG_2924Porozumiewamy się za pomocą gestów. Zadowolony z zapłaty za posiłek  polewa nam wszystkim po kolejnym kieliszku Lao lao. Raz po raz wskazuje na swój dom i okoliczne pola, chwaląc się tym, co posiada. Wioska jest malutka, składa się na nią może kilkanaście rodzin. Przy jednym z  domów  kobieta pędzi tradycyjny Laotanki trunek. Rozlewa napój do butelek. IMG_2954

Dzieci w domu nieopodal przybiegają do nas,  by się przywitać. Tuż obok liczna rodzina odpoczywa przed chatą. Podchodzę do pani domu i podaję jej torbę z ubraniami, które, choć w dobrym stanie, wcale nie są nam już potrzebne. To ciekawe, jak z każdym miesiącem nasze plecak kurczą się i okazuje się, że potrzebujemy coraz mniej… Matka uśmiecha się szeroko i składając ręce na piersi, pochyla się w geście podziękowania. Odpowiadam jej tym samym.

IMG_2964

IMG_2957

Wychodząc z wioski , napotykamy raz jeszcze naszego gospodarza z synem. Czekają,  by nas pożegnać kolejnym kieliszkiem Lao lao.  Syn rysuje dla nas mapę do wsi Banna, w której chcemy zostać na noc.

IMG_2940

Po serdecznym pożegnaniu ruszamy przed siebie.

IMG_3002

IMG_2987Spacer do wioski  trwa dwie godziny i gdy docieramy na miejsce, robi się ciemno.  Na noc  zatrzymujemy się w pierwszym napotkanym domu. Gospodyni oferuje nam osobny drewniany domek z jednym pomieszczeniem, wyposażonym w materac i moskitierę. Niczego nam więcej nie trzeba.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*
*
Website

*